بررسی رشد توانش شفاهی زبان آموزان ایرانی

بر اساس رویکردهای امروزی در آموزش زبان، یادگیری زبان معادل یادگیری برقراری ارتباط است. به این ترتیب، آموزش زبان یادگیری را به عنوان مجموع? توانش های شفاهی و کتبی در نظر می گیرد. چهارچوب مشترک اروپایی قابل ارجاع برای زبان ها، زبان آموز را به عنوان کنشگر اجتماعی محسوب کرده و توانش را به عنوان مجموعه ای از شناخت ها تعریف می کند که به زبان آموز امکان می دهد در موقعیت ارتباطی عملی را انجام دهد. به طور کلی می توان توانش را به دو دست? توانش شفاهی و توانش کتبی تقسیم بندی کرد. توانش شفاهی و کتبی خود شامل درک و تولید شفاهی و کتبی هستند. در این تحقیق به توانش شفاهی پرداخته شده است که از توانش های چون توانش واژگانی، دستوری، گفتمانی، اجتماعی- فرهنگی و تعاملی تشکیل شده است. هدف از این کار تحقیقی، بررسی رشد توانش شفاهی زبان آموزان ایرانی در زبان فرانسه بوده است. این هدف از طریق یک مطالع? میدانی نزد زبان آموزان ایرانی زبان فرانسه در سطوح a1 و a2 محقق شده است. در فصل اول این پایان نامه، نظریات مربوط به توانش شفاهی و عناصر آن مطرح شده اند. فصل دوم شامل بررسی سه متد آموزش زبان فرانسه reflets, connexions, rond- point می باشد. هدف از این فصل تحلیل نقاط ضعف و قوت این سه متد در رشد توانش شفاهی زبان آموزان ایرانی بوده است. فصل سوم به بررسی نتایج حاصل از مطالع? میدانی اختصاص یافته است. در پایان، مشکلات رایج زبان آموزان ایرانی در رشد توانش شفاهی به تفصیل آمده اند. به کمک مطالع? میدانی ثابت شد، رایج ترین مشکلات زبان شناختی زبان آموزان سطح a1 ، تلفظ است، چندان قادر به رعایت عناصر اجتماعی- فرهنگی زبان نیستند و گفتگوهای آنها مصنوعی به نظر می رسد. توانش گفتمانی و تعاملی نیز چندان با توجه به این سطح چندان مطلوب نبوده اند. در سطح a2 مشکلات در سطح رعایت آهنگ و روانی در کلام دیده می شوند. مشکل در توانش گفتمانی، مشکلی حل نشدنی در این دو سطح به نظر می رسد زیرا در هر دو سطح حل نشده باقی می ماند. نتایج نشان داده اند که در سطح a1، روش متد برای رشد توانش شفاهی کاملاً تأثیرگذار است، در حالی که در سطح a2، روش متد تأثیر چندانی بر روی زبان آموزان ندارد، زیرا آنها به استقلال نسبی در یادگیری دست یافته اند. بر اساس پس آزمونی که انجام شد، می توان گفت یکی از راه های رشد بهتر توانش شفاهی زبان آموزان ایرانی کمک می-کند این است که زبان آموزان به صورت جمعی در میان خود به اصلاح خطاها بپردازند. به نظر می رسد این روش در افزایش استقلال و انگیز? زبان آموزان موثر است.